İbraniler 8

1-6 Söylediklerimizin özü şudur: Göklerde, Yüce Olan'ın tahtının sağında oturan, kutsal yerde, insanın değil, Rab'bin kurduğu asıl tapınma çadırında görev yapan böyle bir başkâhinimiz vardır. Her başkâhin sunular, kurbanlar sunmak için atanır. Bu nedenle bizim başkâhinimizin de sunacak bir şeyi olması gerekir. Eğer kendisi yeryüzünde olsaydı, kâhin olamazdı. Çünkü Kutsal Yasa uyarınca sunuları sunanlar var. Bunlar göktekinin örneği ve gölgesi olan tapınakta hizmet ediyorlar. Nitekim Musa tapınma çadırını kurmak üzereyken Tanrı tarafından şöyle uyarıldı: “Her şeyi sana dağda gösterilen örneğe göre yapmaya dikkat et.” Şimdiyse, İsa daha iyi vaatler üzerine kurulmuş daha iyi bir antlaşmanın aracısı olduğu kadar, daha üstün bir göreve de sahip olmuştur.

7 Eğer o ilk antlaşma kusursuz olsaydı, ikincisine gerek duyulmazdı. 8 Oysa halkını kusurlu bulan Tanrı şöyle diyor:

“ ‘İsrail halkıyla ve Yahuda halkıyla

Yeni bir antlaşma yapacağım günler geliyor’

Diyor Rab.

9 ‘Atalarını Mısır'dan çıkarmak için

Ellerinden tuttuğum gün

Onlarla yaptığım antlaşmaya benzemeyecek.

Çünkü onlar antlaşmama bağlı kalmadılar,

Ben de onlardan yüz çevirdim’

Diyor Rab.

10 ‘O günlerden sonra İsrail halkıyla

Yapacağım antlaşma şudur’ diyor Rab,

‘Yasalarımı zihinlerine işleyeceğim,

Yüreklerine yazacağım.

Ben onların Tanrısı olacağım,

Onlar da benim halkım olacak.

11 Hiç kimse yurttaşını, kardeşini,

Rab'bi tanı diye eğitmeyecek.

Çünkü küçük büyük hepsi tanıyacak beni.

12 Çünkü suçlarını bağışlayacağım,

Günahlarını artık anmayacağım.’ ”

13 Tanrı, “Yeni bir antlaşma” demekle ilkini eskimiş saymıştır. Eskiyip köhneleşense çok geçmeden yok olur.